(Επανα)προσδιορισμός

"What are you afraid of loosing, when nothing in the world actually belongs to you"

Βρέθηκε μπροστά μου η παραπάνω φράση. Διάβασα αυτές τις λιγοστές λέξεις κι αμέσως ένιωσα να απελευθερώνομαι...να ηρεμώ. Σαν να εμφανίστηκε μια πόρτα στο λαβύρινθο του μυαλού μου κι ένα καινούριο δωμάτιο, γεμάτο όμορφες σκέψεις και καινούριες ιδέες δημιουργήθηκε.

Εξαφανίστηκαν οι στόχοι και η πίεση. Ξαφνικά όλα μοιάζουν πιο απλά. Διαλύθηκε η ομίχλη και φάνηκε μπροστά μου ξάστερος ο νυχτερινός ουρανός με όλα του τ'αστέρια, κι εγώ ένα μικρό κομμάτι αυτού του γαλαξία, να τον κοιτάω και να χάνομαι μέσα στη μαγεία του...! Απόλυτη ησυχία...με κάθε πεφταστέρι κάνω μια ευχή.

Σημασία έχει το ταξίδι κι όχι ο προορισμός. Η ελευθερία να δημιουργώ, να σκέφτομαι, να αισθάνομαι. Αξιοποιώ στο έπακρο αυτό το υπέροχο δώρο που μου δίνεται κάθε πρωί που ξυπνάω.

Αυτός ο κόσμος υπήρχε πριν από μένα και θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά. Δεν υπάρχει νόημα να φοβάμαι τί θα χάσω, αν το χάσω, όταν το χάσω στη διαδρομή, γιατί δεν έχω τίποτα να χάσω πια όταν δεν κυνηγάω τίποτα!

Όλα είναι μια ιδέα, ένα "κλικ" στο μυαλό. Επιθυμώ λοιπόν να ζω με την ψυχή μου, απελευθερωμένη, και να παραμένω ο εαυτός μου.

Γιατί στο τέλος της ημέρας, αυτό που αξίζει είναι να έχω αναμνήσεις από τη ζωή μου που να θέλω να θυμάμαι, ακόμα κι αν στο μέλλον δεν θα μπορώ να τις κρατήσω, εκεί ανάμεσα στο απόλυτο κενό και το φως των αστεριών.

Τι συναισθήματα δημιουργεί σε σας αυτή η φράση όταν τη διαβάζετε; Μοιραστείτε τις σκέψεις σας στα σχόλια!

xx